Μεγάλη επιτυχία σημειώνει η έκθεση έργων του Γιώργου Κοτσώνη στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου. Η έκθεση οργανώθηκε στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της Πάφου Πολιτιστικής Πρωτεύουσας του 2017 και τα εγκαίνια έκανε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Χάρης Γεωργιάδης, ο οποίος τόνισε το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η έκθεση του Γιώργου Κοτσώνη, ενός από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της πρώτης γενιάς της Ανεξαρτησίας. Προσφώνηση έκανε ο Προέδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Νεάπολις κ. Μιχαλάκης Λεπτός, ο οποίος αναφέρθηκε στην πολυδιάστατη συμμετοχή του Πανεπιστημίου στις εκδηλώσεις του Πάφος 2017, στο ρόλο και τη σημασία του Πανεπιστημίου για την Πάφο και στην προσωπική του φιλία με τον Γιώργο Κοτσώνη.
Ο Γιώργος Κοτσώνης γεννήθηκε στο Παλαιχώρι το 1940. Σπούδασε αρχικά στο Saint Martin’s School του Λονδίνου και στη συνέχεια με υποτροφία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Πεκίνου και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Πράγας. Ζει και εργάζεται στην Πάφο. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε 30 ομαδικές εκθέσεις στην Κύπρο, την Ελλάδα, το Βελιγράδι, τη Βουδαπέστη, το Νέο Δελχί, το Λονδίνο, τη Σόφια, τη Μόσχα και αλλού. Έργα του βρίσκονται σε διάφορα μουσεία, πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές.
Για το έργο του έχουν γράψει ο ακαδημαϊκός Χρύσανθος Χρίστου, ο τεχνοκριτικός Αλέξανδρος Ξύδης, η δρ. Νάντια Αναξαγόρου και άλλοι. Σε πρόσφατο σημείωμά της, η δρ. Νάντια Αναξαγόρου σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:
«Τα τοπία και οι θαλασσογραφίες του, τα γυναικεία γυμνά και οι φιγούρες του σε στάση αναπόλησης, περισυλλογής, ερωτικής κατάνυξης ή μητρικού εκστασιασμού σμιλεύονται μέσα από έναν αφαιρετικό ρεαλισμό ώστε να εκπέμψουν την απαράμιλλη εκείνη αίσθηση υπερβατικής νηνεμίας και γαλήνης, την πολύ προσωπική κατάθεση με την οποία ο Γιώργος Κοτσώνης σφραγίζει καθοριστικά την κυπριακή τέχνη.
Εξίσου ευεργετικά μετουσιώνονται στη δουλειά του και κατ’ εξοχήν στις μυθολογικές του συλλήψεις, οι επιδράσεις ενός κυβισμού συνθετικού, όπου το κάθε μέρος συνεισφέρει στο όλο τη δική του δυναμική, όπου κάθε σχηματικό ή χρωματικό μόριο συντελεί αμετάκλητα στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μιας πολυσυλλεκτικής κινητικότητας, διατυπωμένης σε μια θεαματική εναλλαγή μάζας και διάκενου, σε μια απέριττη γεωμετρική κατάτμηση της ζωγραφικής επιφάνειας».
