Ρώσο – ουκρανική σύρραξη: Η διαπραγμάτευση ήδη ξεκίνησε

Μία «Στατιστική Προσέγγιση» της Ισορροπίας των Αμυντικών Δαπανών Ελλάδος Τουρκίας

Η Ρώσο – oυκρανική σύρραξη συνεχίζεται. Η διαπραγμάτευση ήδη ξεκίνησε. Δεν αργεί. Όλοι παίρνουν θέση. Θα είναι μία διαπραγμάτευση που δεν θα αφορά μόνο τις δυο χώρες. Θα είναι ευρύτερη και θα επηρεάσει πολλούς. Σε μια διαπραγμάτευση συνήθως συμμετέχεις μ’ αυτά που έχεις. Κυρίως όμως με αυτά που πρόσφατα… κατέκτησες. Ποσοτικά ή ακόμα και ποιοτικά πλεονεκτήματα. Με αυτά διαμορφώνεις σε μεγάλο ποσοστό και το αποτέλεσμα. Και επειδή δεν θα είναι μια απλή διαπραγμάτευση, θέλει προσοχή. Θέλει την προσοχή μας.

Το ότι οι κινήσεις των γειτόνων μας έχουν ξεφύγει από το πλαίσιο μιας απλής διένεξης μεταξύ δυο χωρών έχει ξεκινήσει από πολύ παλαιότερα. Αυτοκρατορικές αντιλήψεις από ένα πολύ μακρινό  παρελθόν, τροφοδοτούν ένα απαράδεκτο λαϊκισμό πολύ μακριά από την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητά. Ένα λαϊκισμό που μπορεί κάλλιστα να συντηρηθεί από τις πρόσφατες εξελίξεις. Μια νέα οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που αρχίζει δειλά-δειλα να διαμορφώνεται.

Το ότι θα έχουμε ένα θερμό καλοκαίρι με τους γείτονές μας είναι δεδομένο. Το ότι θα έχουμε απειλές για νέες… κατακτήσεις είναι επίσης δεδομένο. Το ότι πολλοί από εμάς ακόμα μια φορά,  θα αναρωτηθούμε αν υπάρχει τουλάχιστον «στρατιωτική ισορροπία» μεταξύ των δυο χωρών είναι επίσης ζητούμενο. Δεν είναι όμως πάντοτε δεδομένη η απάντηση, έστω  και αν το 2021 σημειώθηκε από την χώρα μας  η μεγαλύτερη ιστορικά αύξηση των στρατιωτικών δαπανών φθάνοντας τα 2 τρισ. δολάρια. Τα στοιχεία που υπάρχουν  μέχρι σήμερα διαθέσιμα δεν εξασφαλίζουν μια σαφή απάντηση.

Μια τέτοια «στατιστική ισορροπία» δίδεται στο Διάγραμμα που ακολουθεί. Πρόκειται  για τις αμυντικές στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδος ως ποσοστό στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της , τα τελευταία χρόνια. Από το 1960 έως το 2021. Μαζί  με αυτό το μέγεθος δίδονται γραφικά μια σειρά από πιθανές ανάλογες δαπάνες που θα έπρεπε να είχαμε κάνει αν θέλαμε να επιτύχουμε την «στατιστική ισορροπία» μεταξύ των «στρατιωτικών δαπανών» των δυο γειτόνων. Οι συγκρίσεις μπορεί να φαίνονται λίγο ανησυχητικές αλλά κινούνται ανάλογα μ’ αυτές της γείτονας χώρας.

Κατά την προσωπική μας και μόνο άποψη το ποιο επικίνδυνο αυτό το καλοκαίρι είναι ότι τα όποια ποσοτικά ή ποιοτικά κέρδη ή πλεονεκτήματα αποκτηθούν μεταξύ των δυο χωρών, θα πάνε «πακέτο» με μια λύση του Ουκρανικού. Αυτό θέλει προσοχή. Στην λύση που θα επιτευχθεί σημαντικό ρόλο θα έχουν οι καινούργιες… κατακτήσεις αλλά και τα πολιτικά πλεονεκτήματα που θα έχουν αποκτήσει οι διαπραγματευόμενοι. Το να μπουν στο μέλλον όλα σε ένα «πακέτο» διαπραγμάτευσης για την βραχυχρόνια λύση του προβλήματος, δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι υπέρ των ελληνικών θέσεων.

 

Άρθρο του Δικαίου Τσερκέζου, Καθηγητή Οικονομετρία στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος